سومین کنفرانس بین المللی پژوهشهای کاربردی در مهندسی عمران، معماری و مدیریت شهری

به نظر می رسد مساله اصلی قرن 21 این است که چگونه در چارچوب محدودیتها و هماهنگ با زمین و همنوعان خود زندگی خوب و درستی داشته باشیم. بدین سان دغدغه «آینده مشترک» بحث روز محافل علمی شده و واژه پایداری در سطوح مختلف مورد بسط و گسترش قرار گرفته است. در این میان انرژی به عنوان اصلی¬ترین بنیان توسعه اقتصادی در جهان هنوز نتوانسته نقش و جایگاه متناسب با ابعاد و اهمیت و کارایی خود را در طرح های توسعه ملی و محلی به عهده گیرد. به همین جهت یکی از حلقه های مفقود برنامه های توسعه، ارزش واقعی انرژی است. به دلیل عدم توجه دقیق و همه جانبه به گزینه¬های تعیین¬کننده محیطی-به ویژه انرژی-در روند توسعه زیست محیطی، مجموعه کاستی¬ها و مشکلاتی از قبیل: عدم شکل گیری یک معماری خودکفا و پایدار محیطی، لطمات جبران ناپذیر ساختمان¬ها به محیط زیست، بالا بودن نسبی هزینه¬های خانوار در تامین انرژی، اختصاص 50% از انرژی مصرفی در جهان به ساختمان¬ها و ... به عنوان مساله ای جدی و قابل تامل مطرح است. لذا، همگام با نگرانی¬های جهانی در این¬باره رویکرد اصلی این مقاله نیز، مساله محیط زیست و به ویژه مساله انرژی در طراحی معماری مجتمع های مسکونی است.

توسعه پایدار، معماری پایدار، طراحی مسکن پایدار، انرژی های تجدید پذیر، مجتمع مسکونی