آب از منابع محدود و موثر در توسعه ی پایدار به شمار می رود،که علی الخصوص برای کشورهای در حال توسعه اهمیت به
سزایی دارد. استان قم با بارندگی سالانه کمتر از 531 میلی متر ، و اهمیت زیارتی و مهاجر پذیری خود از این نظر در شرایط
بحرانی به سر می برد و باید از لحاظ برنامه های مدیریتی تامین آب مورد توجه خاص قرار گیرد.در این مطالعه دو روش تامین
آب شرب به روش توزیع اب های بطری شده و ایجاد شبکه ی دوگانه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.با توجه به مزایا و
معایب هر یک از این روش ها ، استفاده از شبکه دوگانه برای این شهر توصیه شده است.
