قابلیت ذخیره‌سازی مواد فتوسنتزی در ساقه و کارایی انتقال مجدد آنها به دانه دو صفت موثر در ثبات عملکرد در اقلیم¬هایی است که تنش خشکی در مرحله پرشدن دانه حادث می‌شود. به منظور بررسی اثر تنش خشکی در مرحله پرشدن دانه بر انتقال مجدد ماده خشک ارقام گندم، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه به اجراء در آمد. تنش خشکی از مرحله گرده‌افشانی شروع و تا رسیدگی فیزیولوژیکی ادامه یافت. مقدار تجمع و انتقال مجدد مواد فتوسنتزی به روش وزنی تعیین شد. نتایج نشان داد که بین ارقام از لحاظ عملکرد تفاوت وجود دارد و رقم چمران بعنوان مقاومترین رقم به تنش خشکی است. بین ارقام از نظر مقدار ماده انتقال یافته به دانه تنوع قابل توجهی مشاهده گردید و میزان انتقال مجدد مواد فتوسنتزی در شرایط کنترل با متوسط 646 میلی‌گرم بیشتر از شرایط تنش با 594 میلی‌گرم بود که احتمالا بخاطر مشارکت ذخایر ساقه در تنظیم اسمزی باشد که در شرایط تنش، انتقال مجدد آنها کاهش یافته است. تنش خشکی سبب افزایش کارایی انتقال مواد مجدد از میانگره¬هاي ساقه نشد علیرغم این پاسخ ارقام و میانگره‌ها به تنش خشکی متفاوت از یکدیگر بود که کارایی انتقال مجدد در برخی از ارقام افزایش و در تعداد دیگر کاهش یافت.
کلید واژگان :گندم، تنش خشکی، انتقال مجدد، عملکرد، دوره پر¬شدن دانه
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک