اصول طراحی شهری پایداردرحاشیه رودخانه های شهری با رویکرد توسعه پایدار

توسعه فضاهاي شهري در عصر حاضر بدون شناخت كافي از ويژگي رودخانه هاي شهري و بهره گيري از پتانسيل هاي آنها، مشكلات عديده اي را براي شهرها به همراه داشته است.متأسفانه در اغلب شهرهاي ايران بطور شايسته به اين عامل توجه كافي نشده و عرصه رودخانه ها با پتانسيل هاي بالا براي كاربري هاي متناسب با بافت مجاور، بدون استفاده مانده است و لذا ضرورت توجه به ارتباط و توازن ميان محيط طبيعي و محيط انسان ساخت بيش از پيش احساس مي گردد .در بسيارى از كلانشهرهاى دنيا رقابت ويژهاي در جهت ارتقاى كيفيت كالبدى و معنايى منظر شهرى وجود دارد تا بتوانند جايگاه خودرا درسطح جهانى تثبيت كرده يا ارتقا دهند.يكي از راه هاي برون رفت از اين وضعيت كنوني توجه كافي به اصول طراحی شهری پايدار و دخالت دادن آن در طراحي هاي محوطه هاي كناره هاي رودخانه هاست.توسعه پايدار بعنوان رهنموني براي مديريت كليه منابع قلمداد مي شود تا به طريقي كه بتوان نيازهاي اقتصادي و اجتماعي را برآورده ساخت.بنابراين بهبودكيفيت شهری و محيطي رودخانه ها براي جهت نيل به اهداف توسعه پايدار وگردشگري مي باشد.پژوهش حاضر با بررسي ادبيات موضوع رودخانه هاي شهري، راهكارهايي براي رسيدن به الگوهاي طراحي شهری در برخورد با رودخانه هاي شهري و پيوند آن با محيط مصنوع دست ساز بشر در مقياس خرد و بصورت كل در بافت شهري و تبديل آنها به يكي از مراكز پويا و زنده شهري ارائه شود. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و داده هاو اطلاعات پژوهش و تحليل اطلاعات به شیوه كتابخانه اي واسنادی گردآوری شده است.

رودخانه های شهری، طراحي شهری پایدار، توسعه پايدار، محيط مصنوع و محيط طبيعي