مطالعه تطبیقی کاربرد مدیریت کیفیت فراگیر بمنظور توسعه رقابت پذیری سازمانها

در جهان امروز روزانه صدها موسسه شروع به فعالیت می نمایند و صدها موسسه دیگر به حیات خود خاتمه داده و از صحنه باز ارحذف می گردند و تنها تعداد معدودی از موسسات و شرکت ها قادرند با موفقیت به فعالیت خود ادامه دهند. مهمترین عامل موفقیت یا عدم موفقیت سازمان ها به مدیریت بستگی دارد و مدیریت کیفیت جامع بعنوان یک سبک مهم و کارآمد در صحنه رقابت مورد توجه است و با بکارگیری شیوه های مناسب در برنامه ریزی و اجرا این امکان را به موسسه می دهد تا تغییرات آینده را حتی المقدور تشخیص داده و تحت کنترل خویش درآورد. مدیریت کیفیت جامع بعنوان یک فلسفه و یک استراتژی برای بهبود دائمی عملکرد در همه سطوح و همه ارکان یک سازمان است. این استراتژی با ساختاری منظم بر پایه خود کنترلی و بر اساس بهبود مستمر استوار بوده و در جهت رضایت مشتری در ابعاد کیفیت،هزینه و تحویل به موقع محصول گام بر می دارد. در مقاله حاضر سعی شده است تا با استفاده از مقايسه تئوريكي برخي تحقيقات تجربي انجام شده در مورد کاربرد TQM در ارزیابی عملکرد سازمانها ، به ارائه يك نوآوري تئوريكي برگرفته از نتايج تحقيقات مذكور پرداخته شود. براين اساس نتايج تحقيقات تجربي اشاره شده، مورد مقايسه تئوريكي قرار گرفته و شباهتها و تفاوتهايشان استخراج شده‌اند. در بخش شباهتها به سه مورد: رضايت مشتري، هدف اساسی ومهم مديريت كيفيت جامع (TQM)، مدیریت کیفیت جامع روشی (TQM ) برای توسعه مشاركت فعال و(TQM) مجموعه ای از فعالیتهای سیستماتیک در جهت اثربخشی سازمانها و در بخش تفاوتها نيز به سه مورد: مديريت كيفيت جامع روشی متفاوت در نحوه نگرش به شيوه مديريت، مدیریت کیفیت جامع ابزاری برای دستیابی به اهداف کیفیت و برنامه ريزي استراتژيك به عنوان يك عامل حياتي موفقيت در اجراي مديريت كيفيت جامع و بالاخره نتایج متفاوت ديگر بيان شده از جانب محققان ديگر اشاره شده است.

مدیریت کیفیت جامع، ارزیابی عملکرد، سازمان،توسعه، رقابت