چکیده :

رشد قابل توجه جمعيت، نياز به حمل و نقل را به شدت افزايش داده است. حمل و نقل به عنوان يكي از اصلي ترين بخش هاي زيربنايي، نقش شاخص و حيــاتي در توسعه كشور دارد. اين مهم خود باعث توسعه شهر و افزايش طول و زمان سفرها شده و نياز به تامين بيشتر عرضه و توسعه سامانه های حمل و نقل شده است. به همين علت بيشترين انتشار آلاينده هاي زيست محيطي نيز از اين بخش ناشي مي شود. کاستن از عوارض زيست محيطی حمل و نقل، يکی از مسايل اساسی در فرآيندهاي مربوط به سامانه حمل و نقل است. اهميت و لزوم حفظ و بهبود سطح فعاليت شبكه حمل و نقل، سبب مي گردد حفظ و نگهداري محيط زيست از مهم ترين چالش هايي باشد كه حمل و نقل با آن مواجه است. از اين رو بايستي اثرات فعاليت های حمل و نقل را كمينه كرد و امکان بهبود استانداردهاي زندگی را در جامعه فراهم آورد. با افزايش فرهنگ استفاده از حمل و نقل سازگار با محيط زيست، می توان آسيب هاي ناشی از اين عوامل را کم کرد. از آنجايي كه شبكه حمل و نقل بايستي وظيفه جابجايي را مطابق الگوی زيست محيطی بر عهده داشته باشد؛ مي توان با كاهش آثار آن در محيط زيست، كيفيت خدمات شهري را افزايش داد

کلید واژگان :

حمل و نقل، محيط زيست، خدمات شهري، افزايش كيفيت



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک