الگو برداری از اقتصاد گردشگری سلامت جهت توسعه اقتصادی کشور مطالعه موردی؛ گردشگری سلامت در هند و ایالات متحده آمریکا

برمبنا تعاریف سازمان جهانی جهانگردی UN-WTO یکی از اهدافی که میتواند گردشگر را برانگیزد تا عزم سفر کند، مسافرت برای کسب سلامتی است. چیزی که از آن به گردشگری سلامت تعبیر میکنند. در حقیقت گردشگری سلامت، نوعی از گردشگری است که بهمنظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمی و ذهنی فرد به مدتی بیشتر از ۴۲ ساعت و کمتر از یک سال صورت میگیرد. به این ترتیب یک گردشگر سلامت با مسافرت از محل دائم زندگی خود میتواند از خدمات درمانی مقصد استفاده کند تا سلامت جسمی و روحیاش را بهدست بیاورد. گردشگری سلامت باعث تقویت اقتصاد بسیاری از کشورها شده است. توسعه این نوع گردشگری، ایران را مقصد سلامت بسیاری از کشورها خواهد نمود. توسعه مشاغل مرتبط با این نوع گردشگری که بیشتر در حوزه خدمات میباشند باعث افزایش GDP, GNP کشور خواهد شد. در سالهایی که با قطع صادرات نفتی مواجه هستیم با واردات گردشگر سلامت و ارایه خدمات گوناگون در قطبهای پیشبینی شده شاید قسمتی از مشکلات اقتصادی تحریمهای نفتی برطرف گردد. گردشگر درمانی در بسیاری از کشورها نقش مهمی در ارزآوری دارد و هر ساله ۲۴ تا ۰۴ میلیارد دلار درآمد ارزی از طریق گردشگر درمانی عاید کشورهای اروپایی و آمریکا میشود اما در ایران این صنعت جایگاه خود را باز نیافته و گامهای نخستین را طی میکند. گردشگری سلامت بهعلت داشتن متولیان متعدد، نیاز به هماهنگی بیشتر بین دستگاهی و درون دستگاهی دارد. در سطح کلان کشوری، وزارت میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت امور خارجه و وزارت رفاه و وزارت کشور، وزارت اطلاعات و سیستمهای بانکی از جمله دستگاه هایی هستند که با توجه به حوزهی اختیارات خود هر کدام به نوعی در این موضوع تصمیمگیرنده محسوب میشوند . شاید ایجاد پنجره واحد در ارایه خدمات سرعت ورود گردشگر سلامت را تسهیل نماید.

گردشگری سلامت، اقتصاد گردشگری، تجارت بینالمللی، مدل ریکارد