چکیده :

با توجه به آنکه سه مقوله انسان، فضا و اقتصاد دارای تعاملات زباد با همدیگر هستند و فعالیتهای انسان برای بهره وری و بهره برداری اقتصادی فضا و سرزمین را تحت تأثیر خود قرار میدهد لذا ضرورت بهینه سازی فعالیتهای انسان برای دستیابی به تعادلی مطلوب در سرزمین احساس می شود. بر اساس این دیدگاه نقش و جایگاه مدیریت و برنامه ریزی در سرزمین اهمیت ویژه ای پیدا می کند همچنین استفاده از روشهای مناسب برای تهیه طرح های مدیریتی و تصمیم گیری در داشتن مدیریتی مناسب بر سرزمین می افزاید. استفاده از روشهای کیفی باعث ایجاد مشکلات زیادی در امر تصمیم گیری برای طرحریزان و برنامه ریزان در فرایند ارزیابی سرزمین شده است. بنابراین استفاده از روشهای کمی برای ارزشگذاری معیارهای تصمیم گیری و اتخاذ تصمیمات مناسب برای برنامه ریزی سرزمین مطلوب به نظر می رسد. از جمله روشهای کمی مناسب می توان به روشهای تصمیم گیری فازی و چند معیاری مکانی اشاره کرد. این مطالعه به معرفی مختصر روشهای تصمیم گیری چند معیاری مکانی و فازی و ضرورت کاربرد آنها در فرایند آمایش سرزمین و ارزیابی محیط زیست پرداخته شده است.

کلید واژگان :

ارزیابی توان اکولوژیک، کشت و کار آبی، تحلیل سلسله مراتبی، GIS



ارزش ریالی : 100000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک