رابطه سبک‌های دلبستگی و تاب آوری با گرايش به مصرف مواد در دانشجويان

مقدمه: مصرف مواد و اعتیاد به آن به عنوان یکی از مهم‌ترین آسیب‌های روانی- اجتماعی قرن حاضر، اقشار مختلف خصوصاً جوانان و دانشجویان را همواره در معرض تهدید قرار می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک‌های دلبستگی و تاب آوری با گرایش به مصرف مواد در دانشجویان پسر دانشگاه تبریز بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان پسر دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 90- 1389 بودند که از این جامعه آماری 200 نفر به روش نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از مقیاس دلبستگی بزرگسال هازن و شيور، پرسشنامه تاب آوری دیویدسون و مقياس گرايش به مصرف مواد وید و همکاران استفاده شد. داده‌های پژوهش با روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان توسط SPSS.16 تجزیه تحلیل شدند. یافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد که بین گرایش مثبت به مصرف مواد مخدر با سبک دلبستگی ایمن رابطه منفی و با سبک‌های دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی رابطه مثبت وجود دارد. از سویی گرایش مثبت به مصرف مواد با تاب آوری رابطه منفی دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای سبک‌های دلبستگی و تاب آوری می‌توانند گرایش به مصرف مواد در دانشجویان را پیش بینی کنند. نتيجه گيري: با توجه به یافته‌های به دست آمده با افزایش دلبستگی ایمن خانواده‌ها با فرزندان و نیز با به كارگيري برنامه‌های مربوط به تاب آوری می‌توان گرايش به مصرف مواد را در دانشجویان کاهش داد.

سبک‌های دلبستگی، تاب آوری، نگرش به مصرف مواد.