ارزیابی نظرات پرسنل آزمایشگاهی شرکت کننده در فرآیند آموزش مداوم در خصوص اثربخشی دوره های آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

زمینه و هدف: آموزش مداوم از روش هاي بهسازي نيروي انساني و مهم ترين نوع آموزش تجربي است چرا كه كاركنان، در حين انجام كار، تجربيات و دانش كافي را كسب نموده و به تدريج افرادي خود ساخته بار مي آيند. البته آموزش هايي مي توانند موجب افزايش كارآيي شوند كه هدفدار باشند. بنابراين هدف از اين مطالعه، بررسي نظرات پرسنل آزمایشگاهی شاغل در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر از برنامه های آموزش مداوم بود. روش اجرا: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی است که در سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، انجام شد. کلیه پرسنل شاغل در آزمایشگاه های تشخیص طبی تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، که طی 6 دوره متوالی دعوت شدند، در این طرح شرکت نمودند (162 نفر). داده ها بوسيله پرسشنامه (شامل دموگرافي و اطلاعات مربوط به ارزیابی فرایند آموزش مداوم) و نیز انجام آزمون قبل (pretest) و بعد از اجرای برنامه (post test)، جمع آوري شده و مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 88/6 ± 61/33 سال بود. 2/43% از پرسنل مرد و 8/56% از آنها زن بودند. 6/0% از پرسنل کارشناس ارشد، 4/36% کارشناس، 3/59% کاردان و 7/3% مدرک دیپلم داشتند. بین نتایج pretest و post test، اختلاف معنی دار مشاهده شد(p<0.05). بین نتایج حاصل از نظرات پرسنل، کاربردی بودن مطالب ارائه شده، نحوه ارائه مطالب و بررسی فضای برگزاری برنامه، اختلاف معنی داری دیده شد(p<0.05). بحث و نتیجه گیري: آموزش مداوم پرسنل آزمایشگاهی به روش برگزاری کارگاه در ارتقاء سطح آگاهی و یادگیری های آنها مؤثر بودند. به منظور افزایش کیفیت برنامه های آموزش مداوم باید مباحث کاربردی بیشتری انتخاب گردند و تنظیم مناسب زمان های اختصاص داده شده برای هر مبحث مورد توجه قرار گیرد.

آموزش مداوم، پرسنل آزمایشگاهی، pretest , post test