در مطالعات تجربي در زمينه ي بررسي عوامل موثر بر تقاضاي گردشگري، شاهد گونه اي نقص در مدل سازي تابع تقاضاي گردشگري هستيم؛ چراكه توجه اصلي در مطالعات، بر روي عوامل متداول تقاضاي گردشگري (همچون درآمد و سطح قيمت كشورها) معطوف شده است و كمتر به عوامل سمت عرضه ي خدمات گردشگري (همچون زيرساختهاي شبكه ي حمل و نقل كشور، زيرساختهاي فناوري ارتباطات و اطلاعات، سطح بهداشت و آموزش كشورها) توجه شده است. با توجه به تفاوت معنيدار كشورهاي توسعهيافته و كشورهاي درحال توسعه در جذب گردشگر بينالمللي، اقدام به مقايسه ي تاثير عوامل درآمد سرانه، جمعيت، نرخ ارز و همچنين توسعه ي زيرساختهاي اقتصادي (زيرساختهاي حمل ونقل، شاخص فناوري ارتباطات و اطلاعات، شاخصهاي توسعهيافتگي سطح بهداشت و خدمات درماني و سطح آموزش و فرهنگ جامعه) بر تقاضاي گردشگري با استفاده از دادههاي مقطعي 2000 -2010 كشورهاي منتخب توسعهيافته و درحال توسعه با رويكرد پانل ديتا داشتهايم. نتايج نشان ميدهد علاوه بر درآمد سرانه ي واقعي و جمعيت كشورها، شاخص فناوري ارتباطات و اطلاعات و نرخ ارز از اهميت به سزايي در جذب گردشگر برخوردارند. براساس نتايج، تخمين هزينههاي آموزشي تاثير مثبت و معني دار بر تقاضاي گردشگري كشورهاي توسعهيافته دارد؛ درحالي كه ضريب تخميني متغير هزينههاي آموزشي كشورهاي درحال توسعه بيمعني است. همچنين نتايج تخمين بيانگر تاثير مثبت و معنيدار توسعه ي بهداشت و سطح سلامت جامعه بر تقاضاي گردشگري كشورهاي توسعهيافته و تاثير مثبت و بيمعناي توسعه ي بهداشت و سطح سلامت جامعه بر تقاضاي گردشگري كشورهاي درحال توسعه است.
کلید واژگان :تقاضاي گردشگري؛ زيرساخت هاي اقتصادي؛ كشورهاي توسعه يافته؛ كشورهاي درحال توسعه
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک