کشور ایران به لحاظ ژئوپلیتیکی، برای دست یابی به وزن ژئوپلیتیکی بالا در سطح منطقه و جهان و رفع تهدیدات پیرامونی، نیاز به افزایش جمعیت خود دارد. وسعت سرزمینی ایران به اندازه ای است که می تواند پذیرای جمعیتی بیش تر از جمعیت کنونی باشد. ایران هم اکنون با تراکم جمعیتی 46 نفر در هر کیلومتر مربع در رتبه ی 162 جهان قرار دارد. اما آنچه علاوه بر وجود صرف جمعیت برای پیشرفت و افزایش وزن ژئوپلیتیکی لازم است، کیفیت و کارایی جمعیت است. از این رو در این پژوهش سعی شده تا ضمن تبیین ژئوپلیتیکی لزوم تغییرات افزایشی جمعیت در کشور ایران، به بررسی شاخص های بهینه سازی این تغییرات و سیاست گذاری برای هدایت آن درقالب برنامه های آمایش سرزمین پرداخته شود. سوال های پژوهش چنین طرح شده اند: از منظر آمایش سرزمین چه شاخص هایی در برنامه افزایش جمعیت در الویت قرار دارند؟ و چه مناطق و استان هایی از وضعیت بهتری برای پذیرش جمعیت بیشتری برخوردارند؟ هدف کلی این مقاله بررسی شاخص های مهم آمایش سرزمین در سیاست افزایش جمعیت و سپس الویت بندی استان های کشور بر اساس این شاخص ها برای افزایش جمعیت است. این مقاله به شیوه ای تحلیلی- توصیفی نگاشته شده است.
کلید واژگان :ژئوپلیتیک، تغییرات جمعیتی، توزیع جغرافیایی، آمایش سرزمین، ایران.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک