پرندگان آبزی و کنارآبزی، به عنوان به عنوان شاخص‌ترین گروه جانوری برای تشخیص تغییرات اکولوژیک در محیط‌های مانگرو به شمار می‌آیند. برای تعیین میزان تغییرات در شاخص‌های تنوع زیستی پرندگان آبزی و کنار آبزی و فراوانی نسبی آنها در منطقه حفاظت شده حرا، آمار سرشماری نیمه زمستانه در بازه زمانی 6 ساله (1390-1385) مورد بررسی قرار گرفت. میانگین مشاهدات در طول این بازه زمانی 68/4463±12836قطعه محاسبه گردید. گونه‌های(Egretta gularis)، (Charadrius mongolus)، (Calidris alpina)، (Larus cachinnan) و (Sterna nilotica) به ترتیب از تیره حواصیلیان، سلیمیان، آبچلیکیان، کاکاییان و پرستو دریاییان فراوانترین گونه‌ها بوده‌اند. آنالیز نسبت‌های تشابه (SIMPER) نشان داد که درصد متوسط نسبت تشابه 90/62 درصد بوده و فراوانترین گونه‌ها در طول این بازه زمانی به ترتیب سلیم خرچنگ‌خوار (Dromas ardeola)، تلیله‌شکم‌سیاه (Calidris alpina) و گیلانشاه بزرگ (Numenius arquata) بوده‌اند (بر اساس آنالیز نسبت‌های تشابه به ترتیب 58/18، 92/13 و 69/10 درصد). چهار گونه سلیم خرچنگ‌خوار، تلیله شکم سیاه، گیلانشاه بزرگ و آبچلیک نوک سر بالا بیش از 50% مشاهدات پرندگان را شامل می‌شوند. بررسی شاخص‌های تنوع مشخص کرد که تنوع در سال 1390(2012) در مقایسه با سالهای دیگر بیشتر بود که در آن شاخص‌های شانون- وینر H'، سیمپسون D و مکینتاش D به ترتیب 99/2، 31/14، 74/0؛ شاخص‌های غنای گونه‌ای که همان فراوانی گونه‌ای بود و شاخص‌های یکنواختی پایلو j'و مکینتاش E به ترتیب 73،41 /0 و 86/0 محاسبه گردید. علاوه بر این، نمودار حاصل از مرتب‌سازی تنوع زیستی به روش Renyi نشان داد که سال1390 دارای بیشترین تنوع بوده است. آنالیز SHE نیز بیان‌کننده این موضوع بود که مؤلفه‌های موثر بر شاخص عددی تنوع گونه‌ای، مؤلفه‌های غنا و یکنواختی بوده‌اند.
کلید واژگان :پرندگان آبزی و کنار آبزی، تنوع زیستی، فراوانی نسبی، منطقه حفاظت‌شده حرا.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک