زمینه و هدف: سبک فرزندپروری والدین می‌تواند پیامدهای متفاوتی را در زندگی آیندهٔ فرزندان داشته باشد. به‌همین دلیل هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی توانایی خودتعیینگری خواهران و برادران کودکان با ناتوانی تحولی براساس سبک فرزندپروری والدین آن‌ها بود. روش‌بررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهٔ مطالعه‌شده را همهٔ خواهران و برادران کودکان با ناتوانی تحولی و والدین‌شان در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ در شهر شیراز تشکیل می‌دادند از هر جامعه ۹۱ نفر با روش نمونه‌گیری در‌دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند (۱۸۲ نفر) و پرسشنامهٔ سبک فرزندپروری رابینسون، ماندلکو، السن و هارت و پرسشنامهٔ توانایی خودتعیینگری گومز-ولا، وردوگو، جیل، کوربلا و وهمایر را تکمیل کردند. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از رگرسیون چند‌متغیره به روش هم‌زمان انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک فرزندپروری اقتداری، پیشبینیکنندهٔ مثبت و معنادار توانایی خودتعیینگری (۰٫۰۰۵=p) و خرده‌مقیاس استقلال است (۰٫۰۱۱=p)؛ اما سبک فرزندپروری اقتداری نتوانست دو خرده‌مقیاس از توانایی‌های خودتعیینگری یعنی توانمندسازی روان‌شناختی و تحقق خود را پیش‌بینی کند. افزون بر این، یافته‌های پژوهش نشان داد که سبک فرزندپروری استبدادی و سهل‌گیرانه به‌ترتیب پیشبینیکنندهٔ توانایی خودتعیینگری و خرده‌مقیاس‌های استقلال رفتاری، توانمندسازی روان‌شناختی و تحقق خود نیستند. نتیجه‌گیری: با‌توجه به یافته‌های به‌‌دست‌آمده می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش استفاده از سبک فرزندپروری اقتداری به والدین کودکان با ناتوانی تحولی می‌تواند منجر به بهبود توانایی خودتعیینگری فرزندان آن‌ها شود.
کلید واژگان :سبک فرزندپروری والدین، توانایی خودتعیینگری، خواهران و برادران، کودکان با ناتوانی تحولی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک