فعاليت كارآفرينانه در مناطق روستايي، به رغم وجود زمينه هاي مناسب و متنوع، نهادينه نشده است، زيرا موانع و محدوديت هاي گوناگون، افراد كارآفرين را به نواحي خارج از سكونتگاههاي روستايي ترغيب نموده است. در همين راستا در تحقيق حاضر به بررسي مهمترين موانع توسعه كارآفريني در نواحي روستايي شهرستان زنجان پرداخته شده است. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي، از نظر درجه نظارت و كنترل ميداني و از نظر ماهيت و روش به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل خانوارهاي روستايي دهستان غني بيگلو مي باشد، اين دهستان در سرشماري سال 1390 داراي 33 روستا، 2330 خانوار و 9843 نفر جمعيت بوده كه نمونه مورد بررسي 195 خانوار در 12 روستا از اين دهستان است. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانهاي و ميداني (پرسشنامه) بوده است و با استفاده از تحليل عاملي تجزيه و تحليل دادهها صورت گرفته است. نتايج تحقيق نشان ميدهد عامل اقتصادي، فردي و زيرساختي با توجيه 13.64 درصد واريانس، مهمترين مانع توسعه كارآفريني در نواحي روستايي ميباشد. ضمن اينكه پايين بودن احساس تعلق مكاني، عدم فرصتهاي مناسب اشتغال، عدم سرمايه كافي، پايين بودن ريسك اشتغال و امكان تغيير شغل در نواحي روستايي از محدوديتهاي مهم توسعه كارآفريني در روستاهاي مورد مطالعه بوده است.
کلید واژگان :كارآفريني؛ مناطق روستايي؛ محدوديت ها؛ فرصت ها
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک