ورشکستگی شرکتهای بزرگ در سطح بین‌المللی و نیز نوسانات شدید بورس‌های اوراق بهادار ، وجود ابزارهایی برای ارزیابی توان مالی شرکتها را ضروری می‌سازد. یکی از ابزارهای ارزیابی توان مالی شرکتها، استفاده از نسبتهای مالی و نیز مدلهاي پیش‌بینی ورشكستگي است. تغييرات سریع محيطي و رقابت روزافزون بنگاه‌های اقتصادی، دستيابي به سود مورد نظر شرکتها را محدود كرده و احتمالا آنها را با زیان سنگین و ورشکستگی مواجه می‌نماید. مقاله حاضر با هدف ارائه مباني تئوريك تحقيق و مقايسه نتايج حاصل از بكارگيري مدلهاي فالمر و اسپرینگیت جهت پیش‌بینی ورشكستگي شركتها ارائه گردیده است. داده‌هاي جمع‌آوري شده 90 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سالهاي 1384 تا 1389 مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج حاصله نشان داد كه در پیش‌بینی وضعیت ورشکستگی شركتها با استفاده از روش آماری ویلکاکسون، بين نتايج دو مدل تفاوت معنی‌داري وجود دارد. همچنين یافته‌های این تحقیق نشان داد که مدل فالمر در پیش‌بینی ورشكستگي از مدل اسپرینگیت محافظه‌کارانه‌تر عمل می‌کند.
کلید واژگان :مدل فالمر، مدل اسپرينگيت، پیش‌بینی ورشکستگی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک