شاعران و سخنوران از دیرباز برای بیان اندیشه‌ها، مقاصد و دست آوردهای فکری خود، از علوم و دانشهای مختلف بشری بهره جسته‌‌اند؛از جمله دست به دامان عناصر طبیعی و فوق طبیعی شده و از این میان ،نام مکانها و اعلام جغرافیایی یکی از منابع آفرینش سخن هنرمندان بوده است. شعرا و سخن‌پردازان عهدهای پیشین که ما از آنان به نام سرآمدان ادبیّات کلاسیک یاد می‌کنیم، برای آنکه سخن خود را بیارایند و کلام ادبی بیافرینند، با بهره‌گیری از اعلام جغرافیایی ،صور مختلف خیال را به کار گرفته‌اند و همواره دانش جغرافی و شناخت اقالیم، کشورها، شهرها، کوه‌ها، رودها و مکانهای مشهور نظیر کاخها و اماکن زیارتی را همچون سایر علوم و معارف بشری،در سروده‌های خودگنجانده اند. این تصویرآفرینی با اعلام جغرافیایی، علاوه بر کمک به پیشرفت دانش جغرافیا ،به فهم و درک بیشتر مخاطبان کمک می‌کند.این مقاله با هدف بررسی و تحلیل مضمون سازی های صورت گرفته با اعلام جغرافیایی در شعر ناصرخسرو،نماینده ی سبک خراسانی و خاقانی ،نماینده ی سبک عراقی، به منظور نشان دادن تحول مضمون سازی با اعلام جغرافیایی و بسامد صنایع ادبی با اعلام جغرافیایی در این دو سبک نگاشته شده است.در این پژوهش با بهره گیری از روش تجزیه و تحلیل،موضوع مورد نظر بررسی شده است و نمونه هایی از ابیات مضمون سازی شده با اعلام جغرافیایی در شعر ناصر خسرو و خاقانی جمع آوری شده و سپس به دسته بندی و مقایسه و تجزیه و تحلیل پرداخته شده است.
کلید واژگان :اعلام جغرافیایی، سبک خراسانی، سبک عراقی، ناصرخسرو، خاقانی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک