هدف اين تحقيق، بررسي اثر يک دوره تمرين مقاومتي 8 هفته اي بر ميزان اسفينگوزين-1-فسفات (S1P) پلاسما و عضله قلبي موش صحرايي نر نژاد ويستار مي باشد،S1P يک اسفنگوليپيد بيواکتيو مشتق شده از پلاکت ها مي باشد که در تنظيم تکثير، تمايز، هايپرتروفي و مقابله با مرگ برنامه ريزي شده سلولي درگير مي باشد. مواد و روش ها: 24 موش صحرايي 8 هفته اي نر نژاد ويستار (250-190گرم) بصورت دوتايي در يک محيط کنترل شده (22 درجه سانتي گراد، سيکل 12:12 خاموش و روشنايي) همراه با غذا و آب در دسترس نگهداري شدند. بعد از يک هفته آشناسازي حيوانات بصورت تصادفي به گروه کنترل(12N=) و تجربي(12N=) تقسيم شدند. نردبان مقاومتي يک متري با فاصله ميله هاي 2 سانتي متري با شيب 85 درجه بعنوان وسيله تمرين و وزنه هاي متصل شده به دم حيوان بعنوان مقاومت استفاده شد. مقدار S1P در لايه کلروفرم بوسيله دستگاه كروماتوگرافي مايع با عملكرد بالا(HPLC) اندازه گيري شد. يافته ها: تمرين مقاومتي محتوايS1P عضله قلبي (08/0=P) را در مقايسه با گروه کنترل افزايش داد که اگر چه معني دار نبود ولي بسيارنزديک به معنا داري بود. مقدار اين فاكتور در پلاسما در پي تمرين مقاومتي افزايش معني داري نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به نقش ساختاري و عملکردي اين اسفينگوليپيد و از آنجا که اين فاکتور بدنبال يک دوره تمرين مقاومتي تحقيق حاضر تمايل به افزايش نشان داد، و با توجه به اينكه اين اولين تحقيق از اين دست مي باشد، شايد در پي تمرين مقاومتي با مشخصات متفاوت يا حجم نمونه بيشتر امكان بررسي دقيق تر نقش اين فاکتور رشدي در سازگاري هاي عضله قلبي فراهم آيد.
کلید واژگان :اسفنگوزين-1-فسفات، عضله قلبي، دستگاه كروماتوگرافي مايع با عملكرد بالا(HPLC).
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک