بررسی رابطه میان نگرش و التزام عملی به نماز با مسئولیت پذیری دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دانشگاه های شهر سمنان

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر رابطۀ نگرش و التزام عملی به نماز بر مسئولیت پذیري دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دانشگاه هاي شهر سمنان بوده است. روش: روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی و جامعۀ آماري آن نیز دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه هاي سمنان، علوم پزشکی، آزاد اسلامی و پیام نور شهر سمنان بود، که بر این اساس، 357 نفر از بین جامعۀ آماري 5726 نفري به عنوان نمونه به صورت تصادفی طبقه اي انتخاب شدند. براي تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی، آزمون تی، تحلیل واریانس و رگرسیون 3 و / استفاده شده است. یافته ها: نتایج آزمون تی نشان داد که میانگین نگرش و التزام عملی به نماز، 15 3 است که در حد متوسط به بالا ارزیابی می شوند. نگرش و التزام عملی به نماز با / مسئولیت پذیري، 24 مسئولیت پذیري رابطۀ معناداري دارد. نتایج تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی نیز نشان داد، بین مسئولیت پذیري و التزام عملی به نماز دانشجویان، بر حسب نوع دانشگاه تفاوت وجود دارد و نگرش و التزام عملی به نماز و ابعاد آن، 51 درصد مسئولیت پذیري را پیش بینی می کنند. نتیجه گیري: نگرش و التزام عملی به نماز و ابعاد آن با مسئولیت پذیري ضمن داشتن رابطه، توانایی پیش بینی آن را نیز دارد. در نتیجه، دانشجویان زمانی می توانند در پذیرش و انجام مسئولیتهاي بزرگ موفق باشند که علاوه بر کسب دانش و تخصص لازم، با نگرش و التزام عملی به نماز، اثربخشی مسئولیت پذیري خود را افزایش دهند.

نماز، مسئولیت پذیری دانشجویان، تحصیلات تکمیلی، دانشگاه سمنان