بررسي کيفيت زندگي بيماران مبتلا به سکته قلبي و عوامل موثر: يک مطالعه مقطعي

مقدمه: سکته قلبی ماهیت ناتوان و فلج کننده‌ای داشته که کیفیت زندگی بیماران مبتلا را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. کیفیت زندگی یکی از عوامل پیش‌بینی‌کننده شیوع ناتوانی و مرگ و میر در بیماران مبتلا است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی و عوامل مؤثر بر آن انجام شده است. روش: در این مطالعه مقطعی 350 بیمار سالمند مبتلا به سکته قلبی مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های آموزشی درمانی منتخب شهر تهران در سال 1392 به روش نمونه‌گیری دو مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای دو قسمتی شامل اطلاعات فردی و کیفیت زندگی عمومی فرم کوتاه 36 سؤالی (SF-36) بود. یافته‌ها: در بین ابعاد هشت گانه کیفیت زندگی، بعد کارکرد اجتماعی با میانگین و انحراف معیار 77/25±71/66 و بعد محدودیت در ایفای نقش با میانگین و انحراف معیار 86/25±50/20 به ترتیب کمترین و بیشترین نمره را دارا بودند. نمره کیفیت زندگی زنان در اکثر خرده مقیاس‌ها به طور معناداری پایین‌تر از مردان بود (05/0p<). تحلیل کواریانس بین شدت بیماری و زیرمقیاس‌های کیفیت زندگی اختلاف معناداری را نشان داد (05/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ابعاد مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی در حد مطلوبی نیست؛ بنابراین تمرکز و توجه بیشتر در مراقبت‌های پرستاری به منظور ارتقاء و بهبود کیفیت زندگی این گروه از بیماران ضروری به نظر می‌رسد.

کیفیت زندگی، سکته قلبی، SF-36، مطالعه مقطعی