نگارگران مضامینی مختلف از متون ادبی را به تصویر میکشیدند. امّا تصویرگری اثر ادبی آنگاه جذبة بیشتری پیدا میکرد که نگارگر داستانی را با مضمونِ هنرمندیِ یک نقّاش به نقش درمیآورد. داستانی که از بیشترین ارتباط با زندگی، علایق و تمایلات نگارگر برخوردار است. چنین مضمونی این سوأل را در ذهن مخاطب، و بیتردید در ذهن نگارگر، ایجاد میکند که چه شیوهای را برای تصویرگری این مضمون باید برگزید؟ در این جستار درصدد هستیم تا ضمن مطرح ساختن دو فرضیّه، شیوههای مصوّرسازی داستانی با مضمون هنرمندیِ یک نقّاش را مورد بررسی قرار دهیم. این پژوهش بررسی دو نگاره از میرک با مضمون هنرمندی شاپور نقّاش در خسرو و شیرین نظامی را شامل میشود. در این بررسی در پی آنیم تا ضمن تحلیل شیوههای مصوّرسازیِ مضمونِ هنرمندی نقّاش، کارکرد و نقش هر یک از شیوههای محتمل را نیز مورد تبیین قرار دهیم. همچنین درصدد هستیم تا به الگویی از مصوّرسازی مضمونِ هنرمندیِ نقّاش دست یابیم.
کلید واژگان :مصوّرسازی، نگارگری، خسرو و شیرین، شاپور نقّاش، داستانِ نقّاش، میرک، مکتب بهزاد
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک