رابطه بين جهت گيري هاي انگيزشي(دروني، بيروني و بيانگيزشي) و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس زبان انگليسي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين جهتگيري هاي انگيزشي (دروني، بيروني و بيانگيزشي) و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس زبان انگليسي است. پژوهش به شيوه ي توصيفي (همبستگي) انجام شد. جامعه ي آماري پژوهش را كليه ي دانشآموزان دختر مقاطع متوسطه ي اول، دوم و سوم شهرستان بابل ( با دامنه سني 15-17سال) در سال تحصيلي 1390-1391 به تعداد 4363 نفر تشكيل م يدهد، كه از ميان آنان 354 نفر از دانش آموزان به روش تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه ي آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها، مقياس جهتگيري هاي انگيزشي زبان بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (شامل ضريب همبستگي پيرسون و (LLOS-IEA) معادله رگرسيون چند متغيره، آزمون تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي شفه) استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين انگيزش دروني و مؤلفه هاي آن، با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس زبان انگليسي رابطه ي مثبت معنادار وجود دارد. بين انگيزش بيروني و مؤلفه هاي آن، با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس زبان انگليسي رابطه ي مثبت بسيار ضعيفي وجود دارد. بين جهتگيري بيانگيزشي و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس زبان انگليسي رابطه ي منفي معنادار وجود دارد. انگيزش دروني بيشترين سهم را در پيشبيني پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس زبان انگليسي بر عهده دارد. در اين تحقيق، چند استراتژي آموزشي و تربيتي نيز به معلمان زبان به منظور افزايش انگيزش در دانش آموزان و سوق دادن آنها به سمت دروني شدن انگيز شها، پيشنهاد شده است

انگيزش، جهتگيري هاي انگيزشي، پرسشنامه ي مقياس جهت گيري هاي انگيزشي زبان(LLOS-IEA)