آتش هندواروپایی، ایرانی باستان و تش لُری

پیشینه¬ی اقوام کنونی ایرانی به عصر مشترک دوران هندواروپایی و آریایی باز می¬گردد که اجداد آنان چندین هزار سال پیش از میلاد در ناحیه¬ای حوالی پونت و کاسپی و سپس حوالی قزاقستان (فرهنگ آندرونوو) با هم می¬زیستند و با وجود جدایی این اقوام از یکدیگر در طی این چندین هزاره و برخورد با فرهنگ¬های دیگر هنوز می-توان به میراث مشترک اقوام منشعب از آنان پی برد. هدف از این مقاله بررسی تقدس آتش در میان قوم لر است که یکی از اصیل¬ترین اقوام ایرانی شمرده می¬شوند و هنوز پس از سپری شده چندین هزاره، آدابی را می¬یابیم که بازمانده دوران تاریخی ایران باستان، به ویژه باورهای دینی در ایران باستان است که خود ریشه در دوران اَریه¬ای و هندواروپایی دارد؛ از اینرو، تقدس آتش را در باورهای کهن دوران هندواروپایی، آریایی و ایرانی باستان بررسی کرده و آن را با تقدس آتش در میان اقوام لر تطبیق می¬دهیم تا به ریشه باور آتش در میان اقوام لر پی ببرم. بدیسنان، آگاهی یافتیم که در میان اقوام لر، آیین¬های آتش در خانواده و طایفه تا حد زیادی دنباله آیین¬های آتش بازتاب یافته در متون ایرانی باستان، دوران هندوایرانی و هندواروپایی است.

هندواروپایی، ایران باستان، آتش، لُر، زردشت