يكي از اهداف نظام بهره‌برداري و نگهداري در طرح‌هاي صنعتي، پايه‌ريزي يك ساختار كلي براي حفظ بهينه‌گي طرح‌هاي اجرا‌شده، همراه با افزايش بهره‌وري سامانه‌ي مورد استفاده، مي‌باشد. نگرش غالب در حوزه‌ي فعاليت‌هاي مهندسي اين است كه پايه‌هاي يك طرح بهينه بايد از همان آغاز در دوره‌ي طراحي بنيان نهاده شود. اين موضوع به‌عنوان يكي از آموزه‌هاي مهم در طراحي مهندسي، اين‌گونه عنوان مي‌شود كه قيد صحيح بودن در طراحي، شرط لازم است، و كافي نخواهد بود اگر طرح درست، بهينه نباشد. اين اصل در يك چرخه‌ي واقعي كار در سطوح تخصصي صنايع، اين‌گونه نمايان مي‌شود كه با توجه به در دسترس بودن متد‌هاي انجام طراحي صحيح به‌صورت دسته‌بندي شده در آيين‌نامه‌ها و نشريه‌هاي استاندارد، بيشتر زمان طراح صرف بهينه نمودن طرح مي‌شود. واضح است كه تلاش براي در دست داشتن يك طرح بهينه، زماني به نتيجه خواهد رسيد كه تهيه و تدارك كالا و در پي آن اجراي طرح‌ها نيز در راستاي اين هدف انجام شوند. اگر اين مقدمه به‌عنوان يكي از اصول اساسي در طراحي و اجراي پروژه‌هاي صنعتي پذيرفته شود، يكي از پرسش‌هاي مهمي كه به ذهن مي‌رسد اين خواهد بود كه: «آيا رعايت تمام آنچه كه در خصوص بهينه بودن طراحي گفته شد، در دستيابي به بهره‌وري بالاتر طرح‌ها در دوره‌ي بهره‌برداري نيز كافي است؟»
کلید واژگان :بهسازي، نوسازي، مهندسي دوباره، تجهيزات هيدرومكانيكي
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک