بررسی اثربخشی آموزش رفتاردرمانیدیالکتیک بر میزان افسردگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: بیماري مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایعترین بیماريهاي نورولوژیک در انسان و ناتوان کنندهترین بیماري سنین جوانی است که شدت آن با سلامت روان رابطه عکس دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر سلامت روان و افسردگی زنان مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی شامل دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماري پژوهشحاضر، مشتمل بر کلیه زنان بیمار مبتلا به بیماري مولتیپلاسکلروزیس مراجعه کننده به کلینیکهاي کاردرمانی و فیزیوتراپی استان همدان بودند. نمونه پژوهش شامل 33 آزمودنی )بعد از ریزش به 33 نفر در 2 گروه 15 نفره تقلیل یافت( بود که انتخاب با تصادفی سازي درمان انجام گرفته است، ولی انتخاب افراد براي ورود به مطالعه به صورت غیر تصادفی آسان انجام شد. گروههاي آزمودنی با استفاده از مقیاس مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به این که پیش فرضهاي لازم براي انجام تحلیل کوارریانس چند متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره برآورده نشد از تحلیل واریانس تک متغیره براي آنالیز دادهها استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بین نمرات افسردگی گروه آزمایشی رفتاردرمانی دیالکتیک نسبت به گروه کنترل تفاوت .)P = 3/ معناداري وجود دارد ) 331 نتیجهگیري: در حوزه درمان و کار با بیماران مزمن و افرادي که در حالت بحران به سر میبرند، رفتاردرمانی دیالکتیکی با توجه به ماهیت و کارایی آن، بسیار مفید به نظر میرسد.

رفتاردرمانی دیالکتیک، افسردگی، مولتیپل اسکلروزیس