الگوی پایدار نوار ساحلی دریای خزر با تأکید بر ایجاد فضاهای عمومی گردشگری ارزان قیمت (نمونه موردی: استان مازندران)

بسياري از سازمان هاي دولتي و نهادها و ارگان ها بخش هاي وسيعي از بهترين اراضي ساحلي شمال را به تصرف و مالكيت خود درآورده اند که منجر به عدم پاسخگویی به نیازهای فراغتی اقشار مختلف جامعه و گردشگران می شود. توسعه برنامه ریزی نشده امکانات و خدمات گردشگری ساحلی در بلند مدت منجر به هدر رفتن نیرو و سرمایه آلودگی و تخریب سواحل و جنگل ها، و از بین رفتن قابلیت های گردشگری در این نواحی می شود. تغيير كاربري اراضي كشاورزي و گسترش ويلاسازي در دو دهه اخير، نه تنها موج عظيمي از سوداگري زمين را به وجود آورده، بلكه با استقبال سيل مسافران و گردشگران، مناطق روستايي نوار ساحلي را با معضل دفع و تخليه زباله روبه رو ساخته است و با افزایش اوقات فراغت با اختصاصی شدن مشاغل و استفاده نادرست از سواحل و عدم رعایت ساخت و ساز در این نواحی نیاز به طراحی الگویی پایدار از فضاهای عمومی گردشگری در نوار ساحلی دریای مازندران به دلیل موقعیت جغرافیایی این منطقه به شدت مورد توجه قرار می گیرد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی می باشد بدین گونه که وضع موجود را بررسی می کند و به توصیف منظم و نظامدار وضعیت فعلی آن می پردازد. همچنین پژوهش مورد نظر از حیث اهداف، جنبه کاربردی دارد و نتایج آن قابل استفاده در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری ها می باشد. دستاوردهای این پژوهش، شامل یافته های اصلی و بروندادهای پژوهش می شود که به عنوان محصول محتوایی و روند کاری آن می باشد و عبارت اند از : 1- بررسی استراتژیک توریسم ساحلی از چشم انداز شهرسازی و ارائه دیدگاه منطقه ای در مورد موضوع پژوهش 2- ارائه راهبردها، سیاست ها و راهکارهای اجرایی منطبق با اهداف مطروحه در جهت توسعه توریسم پایدار ساحلی.

نوار ساحلی ، گردشگری ، فضاهای عمومی ، فضاهای عمومی گردشگری ارزان قیمت