رابطه ناگویی هیجانی و هوش هیجانی با اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی هیجانی و هوش هیجانی با اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان بهبهان می باشد. جامعه آماری این پژوهش را تمام دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی شهرستان بهبهان در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل داده است. از این جامعه آماری، نمونه ای به تعداد 240 نفر، با روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای شامل 120 دانش آموز پسر و 120 دانش آموز دختر انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20)، رگه هوش هیجانی پترایدز و فارنهام (T.E.I.Q) و اعتیاد به اینترنت (IAT) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری رگرسیون چند متغیری استفاده شد. براساس نتایج تحلیل واریانس چندگانه با استفاده از روش ورود مکرر مشخص شد که حدود 20% از واریانس اعتیاد به اینترنت توسط ترکیب خطی متغیرهای هوش هیجانی و ناگویی هیجانی تبیین می شود. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری با استفاده از روش مرحله ای نشان داد که درک، ارزیابی و مهار عواطف خود و دیگران، دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و مهارتهای اجتماعی توانایی پیش بینی اعتیاد به اینترنت را دارا می باشند.

ناگویی هیجانی، هوش هیجانی، اعتیاد به اینترنت