در دهه هاي اخير و با افزايش نقش ناوگان هاي حمل و نقل دريايي در انتشار آلاينده هاي جوي ، بررسي عملكرد آنها مورد توجه مجامع بين المللي قرار گرفت و تعيين محدوديت هايي به منظور جلوگيري از ادامه وضعيت موجود ضروري به نظر مي رسيد. كاهش و كنترل آلاينده هاي توليدي توسط ناوگان هاي حمل و نقل دريايي، با تصويب قوانين متعددي مانندMARPOL 73/78 به صورت اجباري در‌آمد. اين مقاله به بررسي عملكرد ناوگان هاي دريايي در گسترش آلودگي ها و تاثيرات جهاني آلودگي هاي منتشر شده توسط آنها، تاثيرات قوانين وضع شده در اين مورد و هزينه هاي لازم به منظور كنترل آلودگي هاي توليدي توسط آنها مي‌پردازد.
کلید واژگان :
آلودگي هوا – ناوگان هاي حمل و نقل دريايي – سازمان بين المللي دريانوردي – اكسيد‌هاي نيتروژن – دي اكسيد گوگرد – آيين نامه MARPOL 73/78
