اولويت بندي عوامل بازدارنده مشاركت ورزشي دانشجويان در فعاليت هاي ورزشي

در دنياي كنوني رشد تكنولوژي، صنعت و ماشيني شدن كارها، حركت را از انسان سلب نموده است و باعث كاهش فعاليت جسماني در محيط كار، خانه و حتي در طي اوقات فراغت گرديده است كه موجب شده تا در بيشتر كشورهاي پيشرفته، شيوه زندگي بدون تحرك به صورت يك قانون درآيد و اين فقر حركتي در اقشار مختلف جامعه نارساييهايي را در ابعاد وجودي انسان (جسماني، رواني و فكري) موجب گرديده است ( مير غفوري و همكاران، 1388 ). امروزه، پديده ورزش به عنوان يك ضرورت انكار ناپذير و يك نياز اساسي و زير بنايي براي همه جوامع، به طور چشم گيري مورد توجه همگان قرار گرفته است (دارابي و همكاران، 1388 ) اين پديده داراي مزايايي زيادي براي افراد دارد كه اين مزايا باعث مي شود آنها با انگيزه هاي و دلايل مختلفي در اين فعاليت ها شركت كنند. اين افراد فشارهاي عصبي كمتري را تحمل مي كنند و از اعتماد به نفس بيشتري برخوردارند، نسبت به زندگي خوشبينتر بوده و كمتر دچار افسردگي ميشوند. همچنين باعث كاهش بيماري هاي عروق كرونري، كاهش شيوع و كنترل پرفشاري خون، كنترل افزايش چربي خون، كنترل مناسب ديابت، كاهش اختلالات استخواني مفصلي، اختلالات غدد و ساير اعضاي بدن مي گردد.

دانشجويان، مشاركت ورزشي، بازدارنده.