امکان سنجی قابلیت پیاده روی در فضاهای شهری مطالعه موردی: شهر سردشت

امروزه با افزايش تعداد خودروهاي شخصي كه موجب تجاوز به حريم پياده و افزايش آلودگي هوا و آلودگي صوتي شده است، ايمني عابرين و ساكنان شهرها بيش از پيش مورد توجه می باشد. اين عوامل، حركت مردم در سطح شهر جهت خريد،‌ كار و فعاليت، تأمين نيازهاي روزمره و همچنين حضور آنها در شهر به عنوان شهروندان جامعه مدني را با مشكل روبرو ساخته است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت پیاده روهای شهر سردشت می باشد که به روش توصیفی - کاربردی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را شهروندان و عابرین شهر سردشت تشکیل می دهند. که از بین آنها 320 نفر با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه معتبر سلطانی و پیروزی (1390) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از روش های آماری توصيفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطي (آزمون دوجمله ای) استفاده شده است.. نتایج تحقیق نشان می دهند که متغیرهای قابلیت پیاده مداری شامل امنیت، شرایط فیزیکی، ایمنی در برابر حرکت سواره، امکانات پیاده روها، دسترسي، تقاطع ها، كيفيت و نگهداري از نگاه عابرین در وضعیت مطلوبی قرار نداشتند و تنها مولفه مجاورت در وضعیت مطلوبی قرار داشته است.

قابلیت پیاده روی، فضای شهری، عابرین، شهر سردشت