واکاوی فرافکنی در غزلیات شمس

فرافکنی یکی از مکانیسم های دفاعی است که اولین بار توسط زیگموند فروید پزشک نامدار اتریشی مطرح شد. مکانیسم های دفاعی، راه هایی هستند که انسان، ناخودآگاه و به طور غیر ارادی از آن ها استفاده می کند تا آشوب و اضطراب درونی خود را کاهش دهد. بنابراین نگارندگان بر آن شده اند تا این موضوع جدید روانشناسی را در غزلیات شمس بررسی نمایند و ویژگی های شخصیتی، علایق، نگرش و انگیزه های آفرینش اثر را همراه با عوامل آن منعکس کنند. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، بیانگر این است که اشعار مولانا در غزلیات شمس ظرفیت و قابلیت فراوانی را برای بررسی از دیدگاه نظریه های روان شناسی داراست؛ زیرا مولانا به جنبه های روان شناختی وجود آدمی توجه عمیق دارد تا بتواند با تحلیل پیچیدگی های روح انسانِ غرق در مادیات، او را به سوی شناخت خود و متعاقب آن معرفت حق سوق دهد و آرامش از دست رفته ی روحی و روانی را به او بازگرداند.

روان شناسی، فرافکنی، مولانا، غزلیات شمس