بررسی لزوم جامعیت آموزش اخلاق پزشکی برای ارتقاء سیستم بیمارستانی در ایران :مرور سیستماتیک

هدف: در بدنه سیاست گزاری وزارتی، اشراف مناسبی درباره ضرورت تعمیق و گسترش مباحث اخلاق پزشکی در جامعه پزشکی کشور به چشم می‌خورد ولی در خود جامعه پزشکی کشور، ذهنیت و تلقی جامع و کاملی از مجموعه موضوعات ضروری و مرتبط با اخلاق پزشکی برای ارتقاء سطح سلامت وجود ندارد. همچنین ارتباط حوزه اخلاق پزشکی با حوزه اخلاق زیستی و تاثیر عمیق این موضوع بر ارتقاء سطح عمومی ‌بهداشت و سلامتی جامعه نیز نباید از نظر دور بماند. لذا این مطالعه با هدف بررسی لزوم جامعیت آموزش اخلاق پزشکی برای ارتقاء سیستم بیمارستانی در ایران انجام شد. روش کار: این مطالعه مروری با جستجو در سایت های علمی Google scholar، magiran، Sid، PubMed و iranmedex با کلیدواژه های آموزش، اخلاق پزشکی، ارتقاء سلامت، سیستم سلامت طی سال های 1995 تا 2015 انجام شد. نتایج: نتایج بررسی مطالعات انجام شده متون فارسي نه تنها سرشار از پندها و اندرزهاي اخلاقي است كه بخشي از آن، دربرگيرنده ويژگي هاي اخلاقي طبيبان است. در سفارش هاي بزرگان ادب فارسي مي توان نوع نگاه و انديشه آنان را در باب اخلاق پزشكي بررسي كرد و نتيجه اخلاقي مورد نظر را بر مبناي آداب و سنن و عقيده شاعران و نويسندگان به دست آورد. اخلاق پزشکي و حرفه پزشکي سابقه ديرينه اي دارد و از نظر تاريخي به پنج دوره مي توان اشاره نمود. که اولین دوره آن مربوط به عهد عتيق، از هزاره سوم قبل از ميلاد تا قرن دوم ميلادي، در اين دوره ارتباط طبابت با امور مذهبي و ديني از اهميت بالايي برخوردار بوده است. پزشکان اين دوره مجري مراسم مذهبي نيز بوده اند و دوره پنجم اخلاق پزشکی که تا پايان قرن بيستم ادامه دارد. نتیجه گیری: با توجه به سابقه اخلاق پزشکی در دنیا و اهمیت آموزش اخلاق پزشکی برای سلامت بیماران ،توجه به اخلاق حرفه ای پزشکی و ضرورتهای حداقلی آن، فلسفه علم پزشکی و قسم نامه های مشهور تاریخی، تاریخ علم پزشکی و کیفیت تطور آن در جوامع و فرهنگ های مختلف و شکل گیری اخلاق پزشکی متناسب با فرهنگهای مختلف در جوامع تاریخی برای حفظ بهداشت و سلامتی مسلما در استنباط دقیق مفهوم اخلاق پزشکی و آموزش موثر آن در محیط دانشگاهی ضرورت دارد .

آموزش، اخلاق پزشکی، ارتقاء سلامت، سیستم سلامت