بخوان مرا به نام خود!

ملتی که از عقلانیت به دور است، مرده ای است که گمان می برد زنده است. (وَ ذَلِکَ مَیِّتُ الْأَحْیَاءِ)/ (نهج البلاغه، خطبه 87) هر جامعه ­ای در مسیر پیشرفت خود، مواجه با چالش ­ها و انحرافاتی است که همواره باید رصد کنندگانی باشند تا جامعه را در خط سیر مستقیم و در مسیر اعتدال و میانه­ روی حفظ کنند؛ چه اینکه جامعه­ ای که از مسیر مستقیم به چپ و راست منحرف نشود، ملتی سعادتمند در دنیا و عقبی است. حکایت سخن، داستان ابوموسی- اشعری- و آنجلینا- جولی- است که می­ گویند از زیبارویان دنیایی است و حاکی از تقابل جهل و عقل نامقدسی است که همان جهل مرکب است.

عقل و جهل