نقش سرمایه اجتماعی در روند نوسازی بافت فرسوده شهرها با بررسی نمونه موردی محله امام زاده عبدا... تهران

بافتهاي فرسوده شهري نه يادواره خاطرات شيرين گذشته بلكه تبدیل به بستري ناکارآمد و کم ارزش براي شهرنشينان معاصر گشته اند. عدم توجه به اين بافتها چنان هزينه هاي اجتماعي، اقتصادي و حتي انساني براي شهر در برخواهد داشت كه هر نوع بي توجهي به چنين پدیده¬ای را غير عقلاني جلوه مي دهد. در اين ميان برنامه¬ریزی با رويکردي صرفا کالبدي و اقتصادي و غافل از مسائل اجتماعي و فرهنگي، در حل معضلات و مشکلات شهري ناکام بوده است. برهمين اساس بار ديگر توجه به محلات و جوامع خرد شهري در دستور کار شهرسازان قرار گرفته است. رویکرد برنامه¬ریزی محله محور، محله¬ها را واحد برنامه¬ريزي خود قرار داده و بر ابعاد مشارکتی، ظرفيتهاي موجود در محله¬ها و سرمايه اجتماعي تاکيد مي نمايد. در این مقاله، با انجام مطالعات کتابخانه ای، میدانی و با استفاده از ابزار پرسشنامه متناسب با هدف تحقيق و يافته¬هاي مبحث نظري نسبت به جمع آوری اطلاعات در محله امام زاده عبدا... پرداخته شده است. سپس با تعیین شاخص¬هایی به سنجش سرمایه اجتماعی در محدوده مورد مطالعه پرداخته، که نتایج آن حاکی از پایین بودن میزان سرمایه اجتماعی در محله امام زاده عبدا... تهران است. بنابراین می توان یکی از عوامل موثر در عدم تمایل ساکنین به مشارکت در نوسازی محدوده را پایین بودن سرمایه اجتماعی موجود بین ساکنین دانست.

سرمایه اجتماعی، نوسازی بافت فرسوده، مشارکت.