بررسی روش¬هاي آبياري نوين درکشاورزي پايدار مناطق خشک و نيمه خشک

با توجه به شرايط اقليمي خشك حاكم بر پهنه فلات ايران، استفاده پايدار از منابع آب مهمترين ركن توسعه کشاورزي قلمداد مي¬شود. محدوديت منابع آب تجديد شونده در سطح کشور و تقاضاي روزافزون براي مصرف آب در بخش هاي مختلف، بر اهميت و حساسيت مديريت منابع آب افزوده است. اين حساسيت به ويژه در دوره¬هاي خشکسالي که منابع آب قابل دسترسي به کمتر از ميانگين دراز مدت مي-رسد، نمود بيشتري پيدا مي¬کند. از طرف ديگر تجربه¬ي کشورهاي مختلف در زمينه¬ي مديريت منابع آب نشان مي¬دهد که اعمال مديريت صحيح آب تا حدود زيادي مي¬تواند محدوديت¬ها و مشکلات ناشي از کمبود منابع آب را تعديل بخشد. با توجه به اينکه در مناطق خشک ونيمه¬خشک تعداد مجموع ساعات آفتابي زياد بوده و ميزان تبخير و تعرق آب زياد است دراين مقاله بيشتر به معرفي انواع روش¬هاي آبياري که داراي حداقل هدر رفت آب را در بخش کشاورزي دارند پرداخته ميشود.

آبياري نوين، کشاورزي پايدار، بحران آب، مناطق خشک و نيمه¬خشک