تولید گریس از پوست مرغ

یکی از مهمترین روانکارهایی که در اکثر صنایع مورد استفاده قرار می گیرد، گریس است. این ماده بعد از روغنها بیشترین مصرف را در جهان ( در حدود چهار درصد) به خود اختصاص می دهد. شاید بتوان گفت که بدون استفاده از این روانکار چرخ اقتصاد هیچ کشوری به گردش در نخواهد آمد. فرمولاسیون، ساخت، واکنشها و کاربرد گریس مجموعه کاملی از تکنولوژیهای گوناگون شامل بخشهای وسیعی از علم فیزیک، شیمی و مهندسی شیمی را به خود اختصاص می دهد. وظایفی که یک گریس به عنوان روانکار انجام می دهد، با وظایفی که روغن انجام می دهد تقریبا مشابه است و آنچه که باعث جایگزینی گریس بجای روغن می شود نوع کاربرد آن است. به طور کلی گریس تولید شده در جهان از دو جزء تشکیل شده است. که جزء اصلی آن روغن(حدود 80) درصد و جزء دیگر صابون است. منابع تولید روغن متفاوت است که عمده ترین آنها روغن های معدنی(پایه نفت) است. در طرح فوق منبع تولید روغن، پوست مرغ می باشد(حاصل از فرآورده های غیر نفتی)(که در پایگاه های علمی گزارشی دال بر استفاده از این روغن برای تهیه گریس مشاهده نگردیده است) که این ویژگی خود گویای جدید بودن(تازگی در سطح دنیا) می باشد. در خصوص ابتکاری بودن، منبع تولید روغن عوض شده است فلهذا می تواند گامی خلاقانه تلقی شود. در خصوص قابلیت ساخت در صنعت، از لحاظ برهم کنش های شیمیایی چه در اشل آزمایشگاهی و چه در اشل صنعتی قابل اجرا خواهد بود.