تعیین توالی ژن Precore ویروس هپاتیت B در بیماران مبتلای درمان شده با لامیوودین که در آن¬ها مقاومت دارویی پس از 1 و 2 سال ایجاد ش

مقدمه و هدف: علی رغم تأثیرات اولیه علیه ویروس هپاتیت B، درمان طولانی مدت با داروی لامیوودین منجر به بروز موتاسیون¬های مقاومت در پروتئین پلی¬مراز می¬گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع موتاسیون های precore و موتاسیون¬های مقاومت لامیوودین در بیماران مبتلا به هپاتیت B که با لامیوودین درمان شده¬اند می-باشد. مواد و روش¬ها: نمونه¬های سرم سریالی از 88 بیمار مبتلا به HBV که لامیوودین به مدت بیش از 24 ماه دریافت کرده بودند تهیه گردید. نواحی پلی¬مراز و Precore به صورت مستقیم برای گروه¬های مطالعه تعیین توالی شدند: I (قبل از درمان)، II و III (به ترتیب 12 و 24 ماه پس از درمان). نتایج: تمامی بیماران (100%) شامل ژنوتایپ D و ساب¬تایب ayw2 بودند. فراوانی موتاسیون از زمان 0 تا 12 و 24 ماه نشان داد که موتاسیون¬ها در نمونه¬های سریالی افزایش یافته است (001/0P value < ). اعضای گروه-های I تعداد 31 (2/35%)، گروه II تعداد 36 (0/41%) و در گروه III تعداد 41 (6/46%) دارای موتاسیون کدون خاتمه در precore بودند. به ترتیب 1 (1/1%)، 12 (6/13%) و 22 (25%) اعضای گروه I، II و III دارای جایگزینی ایزولوسین یا والین به جای متیونین در موتیف آسپارتات-آسپارتات- متیونین- تیروزین (YMDD) وجود داشت. فراوانی موتاسیون از زمان 0 تا 12 و 24 ماه نشان داد که موتاسیون¬ها در نمونه¬های سریالی افزایش یافته است. در حقیقت فراوانی موتاسیون کدون خاتمه در precore با گذشت زمان افزایش یافته است (001/0P value < ). نتیجه¬گیری: حضور موتاسیون¬های مقاومت دارویی در میان بیماران حائز اهمیت می¬باشد. موتاسیون precore در میان ناقلین مزمن هپاتیت B ایرانی تحت درمان با لامیوودین شایع می¬باشد.