بررسی میزان آنتی بادی طولانی مدت متعاقب واکسیناسیون هپاتیت B (Anti- HBs) دربرنامه ایمنسازی کشوری وارزیابی عوامل ویروسی وایمنی وا

ويروس هپاتيت B پس از سيگار دومين عامل شناخته شده ايجاد سرطان در انسان مي باشد. انجام واکسيناسيون، با ايجاد سطح آنتي بادي لازم سبب از بين رفتن ويروس در بدن يا ايجاد مصونيت در فرد (در صورت تماس بعدي با ويروس) خواهد گرديد. هر دو حالت زماني رخ مي دهد که موتاسيون ويروس و در نتيجه فرار از اثر آنتي بادي ايجاد شده توسط واکسيناسيون اتفاق نيفتد .هدف سازمان بهداشت جهاني كنترل عفونت هپاتيت B در سطح جهان و كاهش بيماري مزمن كبدي مرتبط با ويروس هپاتيت B (HBV) ، سيروز،كارسينوماي سلول كبدي بوسيله واكسيناسيون يكپارچه هپاتيت B در كودكان (در صورت امكان در بزرگسالان) در برنامه واكسيناسيون است.واكسيناسيون هپاتيتB ايمن و كارا بوده هر چند مواردي از عفونت گهگاه بدنبال واكسيناسيون ديده مي شود. ظهور موتاسيون¬هاي ژن سطحي هپاتيت B ((HBs Ag خطر تهديد كننده در موفقيت برنامه واكسيناسيون جهاني بر عليه هپاتيت B است. برنامه واکسیناسیون اجباری هزینه¬های گزافی رابرای کشور از نظر: سفارش، انبار، توزیع، تزریق و تحقیق میزان اثر بخشی آن در بر دارد. مطالعات نشان داده اند که حدود 15-5% از افراد جامعه به این واکسن پاسخ نمی¬دهند، ولی معلوم نیست که ما باقی 95-85% افراد پاسخ ده نیز واقعا پاسخ داده باشند. همچنین، علت عدم پاسخ دهی در واکسنهای موجود در کشور نيز مشخص نیست. علاوه بر فاکتورهای مربوط به ویروس و میزبان، کیفیت واکسن نيز از جنبه اثر بخشی و ذخیره آن ( بطور کلی فاکتورهای وابسته به واکسن) از دیگر عوامل عدم پاسخ دهی می باشند..