بررسي ارتباط عوامل شغلي و دموگرافي با واریس پای کادر پرستاران بیمارستانهای آمل سال 1387

هدف: واريس اندام تحتاني يكي از شايعترين آسيب هايي است كه در نتيجه فعاليت هاي شغلي سخت ايجاد و به مرور زمان بر شدت آن افزوده مي شود. اين آسيب ها مي توانند هزينه هاي زيادي را به فرد و جامعه تحميل كنند. لذا اين مطالعه به منظور بررسي ارتباط عوامل شغلي و دموگرافيك با شدت واريس اندام تحتاني در پرستاران بيمارستان هاي آمل انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه بروش توصيفي-مقطعي بروي 203 پرستار شاغل در بيمارستان هاي شهر آمل انجام شد. ابزار گرد آوري اطلاعات پرسشنامه اي بود كه از طريق مصاحبه و معاينه فيزيكي بر اساس فرم بازنگري استاندارد CEAP تكميل گرديد. يافته ها: 145 نفر از واحدهاي مورد پژوهش زن و 9/73% از پرستاران مبتلا به وريد هاي واريسي با شدت هاي متفاوت بودند (95CI: 65-77)ارتباط معني داري بين جنس مونث، سن، (OR=1.21)BMI، انجام ورزش منظم(OR=0.31) ، سابقه خانوادگي، وزن و از ميان عوامل شغلي، ساعات اضافه كار (OR=1.01) ، سابقه كار، ايستادن سرپا (OR=2.3) و نشستن در بخش با شدت وريدهاي واريسي پا وجود داشت. نتيجه گيري: با توجه به ابتلا تعداد زيادي از پرستاران اين مطالعه به واريس اندام تحتاني با شدت هاي متفاوت و تاثير بسياري از عوامل شغلي و دموگرافيك، به نظر مي رسد آموزش هاي لازم به منظور كاهش از كار افتادگي و صرف هزينه هاي درماني در جهت تعديل عوامل خطر و پيشگيري از ايجاد واريس و تشديد آن ضروري باشد.