ارتباط بين هوش معنوي و سلامت عمومي دانشجويان پرستاري شهر تهران 1391

مقدمه: دانشجويان پرستاري با گستره وسيعي ازمشکلات وابسته به سلامت مواجهه هستند. از طرفي نقش هوش معنوي به عنوان يک رويکرد نوين در بهداشت رواني، سلامت جسماني و کارکرد اجتماعي کارآمد، بسيار مهم شمرده ميشود. هدف اين مطالعه تعيين رابطه بين هوش معنوي و سلامت عمومي دانشجويان پرستاري دانشگاههاي شهر تهران در سال 1391 بود. روشها: پژوهش از نوع توصيفي همبستگي است. بر اساس فرمول تعيين حجم نمونه تصادفي با فرمول مورگان تعداد 320 نفر از دانشجويان دوره کارشناسي پرستاري دانشگاه هاي شهر تهران به طور تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمعآوري اطلاعات، از پرسشنامه جمعآوري اطلاعات دموگرافيک، پرسشنامه هوش معنوي عبدالله زاده ونسخه فارسي پرسشنامه سلامت عمومي (28GHQ-) استفاده شد. تجزيه و تحليل با استفاده از آزمون هاي تي مستقل، آناليز واريانس يک طرفه، ضرايب همبستگي و آزمون رگرسيون خطي انجام گرديد. نتايج: بين هوش معنوي و سلامت عمومي رابطه معنادار و مثبتي وجود داشت (p<0.005). از بين مشخصات جمعيت شناختي (سن، جنسيت، وضعيت تاهل، محل سکونت، سال تحصيلي)، تنها معدل با هوش معنوي (p<0.016)، و سلامت عمومي (p<0.025)، رابطه معناداري داشت. نتيجه گيري: هوش معنوي بالاتر با سلامت عمومي بهتر دانشجويان همراه بود. به نظر ميرسد ارتقاي هوش معنوي باعث افزايش سلامت جسماني و رواني دانشجويان پرستاري و در نتيجه بهبود کيفيت مراقبت از بيمارانشان مي شود.