انسان و مدیریت روابط انسانی در نهج البلاغه

اﻧﺴﺎن و ﻣﺪﯾﺮﯾت رواﺑﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﻧﻬﺞ اﻟﺒﻼغﻪ یداله چوپانی y_chopani0124@yahoo.com چکیده امروزه توجه به مدیریت روابط انسانیﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ و ﺧﺎص ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﯾـﺎ ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﻧﯿﺴـﺖ .ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ، هر سازمانی بر اساس ایده خود برای رسیدن به روابط انسانی مطلوب و مناسب تلاش می نماید.، هر چند در تبیین این مسیر، شاهد وجود دیدگاه ها و رویکردهای متعدد مکاتب به ویژه مکتب اسلام هستیم. مع الوصف بدون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﺠﺎد رواﺑﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻣﻄﻠﻮب اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﺤﻘﻖ اﻫﺪاف اﻟﻬﯽ و اهداف فردی و سازمانی سوق داد. بدون شک اهداف احکام الهی مستلزم توجه به فهم و اجرا و سپس تجزیه و تحلیل آن می باشد. بنابراین، هداﯾﺖ و رﻫﺒﺮي اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑﺪون آﮔﺎﻫﯽ از ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﯾﺠﺎد رواﺑﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻄﻠﻮب و ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸـﮑﻞ ﯾﺎ اﺻﻮﻻً ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ اﺳﻼﻣﯽ، ﺑﺮرﺳﯽ در زمینه ارزش و مقام و موقعیت انسان را ضرورت می بخشد. ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻘﺎم و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ اﻧﺴﺎن در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ رواﺑﻂ اﻧﺴﺎن ﺑـﺎ ﺧـﺎﻟﻖ ﻣیسر ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﻧﺠﺎم وﻇﺎﯾﻒ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ وﯾﮋه ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺴﺘﻠﺰم آﮔﺎﻫﯽ از وﻇﺎﯾﻒ ﻓﺮدي در ﻗﺒﺎل دﯾﮕﺮان اﺳـﺖ و اﯾﻦﮐﻪ ﻓﺮد ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻮردي ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. از اﯾﻦ رو نگارنده این پژوش بر آن است تا با روش مطالعه کتابخانه ای و رجوع به منابع معتبر، به این مسئله مهم که گاه و بی گاه از سوی نحله ها ی فکری ( اعم از مکاتب غربی و اسلام ) مورد کنکاش قرار گرفته بپردازد. البته در میان متون معتبر اسلامی، غالبأ به کتاب شریف نهج البلاغه امام علی (ع) که حاوی نکات ظریف و دقیق مدیریتی و روابط انسانی سالم می باشد تمسک و آن گاه در صدد مقایسه آن با تئوری های مدیریتی دیگر مکاتب برآمده که حاصل آن جامع الاطراف بودن دین اسلام ( نگاه صائب امام علی (ع) ) در حوزه مدیریت و انتظام بخشیدن به اداره امور مردم و اعمال تکریم و احترام به مردم است می باشد که از سوی دیگر مکاتب چنین زیبا و مستدل بدان پرداخته نشده است. کلید واژه ها: مدیریت، نهج البلاغه، مکاتب - عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور، مربی الهیات و معارف اسلامی