مقايسه اثربخشي‌ رفتاردرماني ديالكتيك و رفتاردرماني شناختي بر سلامت روان(افسردگي، اضطراب و استرس) بيماران مولتيپل اسكلروزيس

بيماري مولتیپل اسکلروزیس عليرغم آنکه يک بيماري شايع عصبي است که با تشدید بیماری، سلامت روان افراد پایین آمده و دچار اختلال‌های اضطراب، افسردگی و استرس می‌شوند لذا این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و رفتاردرمانی شناختی در افزایش سلامت روان بیماران مولتیپل اسکلروزیس بود. طرح اين پژوهش از نوع طرح‎هاي نیمه آزمايشي با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل، همراه با پيش‎آزمون و پس‎آزمون بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی کلینیک امام خمینی (ره)، انجمن، کلینیکهای کاردرمانی و فیزیوتراپی استان همدان که در بهار و تابستان 1394 به پزشک متخصص مراجعه کردند و در پرسشنامه سلامت روان یک انحراف پایینتر از معیار نمره گرفتند. روش نمونه گیری حاضر روش تصادفی مبتنی بر ملاک در هر گروه 15 نفر انتخاب خواهد شد. گروه‌های آزمايش طي 16 جلسه 1 تا 5/1 ساعته تحت آموزش قرار گرفتند و با استفاده از مقیاس مقیاس ‌افسردگی، اضطراب ‌و استرس لاویبوند (1995) مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج با استفاده از تحليل کواريانس چند متغیری تحلیل شد. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه نمرات خرده مقياس‌هاي سلامت روان گروه آزمايشي رفتاردرمانی دیالکتیک و رفتاردرمانی شناختی با گروه كنترل و نمرات خرده مقياس‌هاي سلامت روان گروه آزمايشي كنترل تكانه و رفتاردرماني ديالكتيكي تفاوت معناداري دارد. در حوزه ي درمان و زمينه كار با افرادي كه در حالت بحران و درد و رنج هیجانی به سر می‌برند، رفتاردرمانی دیالکتیک و رفتاردرمانی شناختی با توجه به ماهيت آن، كارا و نويد بخش به نظر مي رسد.