تأثیربرنامه آموزشی فرزندپروری بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

مقدمه و هدف: اختلال کم توجهی/ بیش فعالی یک اختلال رفتاری شایع درکودکان است. بر این اساس و از آنجا که تحقیقات نشان داده است که مادران دارای کودک مبتلا به بیش فعالی/کم توجهی به مراتب افسردگی ،اضطراب و استرس بیشتری را نسبت به مادران دارای کودک عادی، تجربه می کنند و این امر سلامت روانی آنها را به خطر می اندازد، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی فرزند پروری بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مادران کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 64 مادر دارای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی انتخاب و از طریق تخصیص تصادفی بلوکی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در حالی که گروه کنترل مراقبتهای روتین را دریافت کردند، برای گروه آزمودنی برنامه آموزشی شامل پروتکل فرزند پروری ساندرز طی 8 جلسه 120 دقیقه ای به صورت گروهی اجرا شد، اطلاعات با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرسDASS42 قبل از مداخله و یک ماه بعد از مداخله جمع آوری شد. داده های جمع آوری شده با کمک نرم افزار SPSS نسخه 21، از طریق آمارهای توصیفی و آزمون های آماری پارامتریک یا ناپارامتریک متناظر نظیر آزمون های تی مستقل و من ویتنی، آزمون مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، و آزمون آنالیز واریانس در سطح اطمینان 95 درصد (05/0= P) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در نقطه شروع مطالعه، بین گروه های آزمودنی و کنترل از نظر ویژگی های جمعیت شناختی و زمینه ای تفاوت معنادار آماری مورد تأیید قرار نگرفته و دو گروه در آغاز مطالعه همسان بوده اند (05/0P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد که مداخله آموزش فرزند پروری گروهی می تواند میزان افسردگی، اضطراب و استرس را کاهش دهد و به عنوان یک روش درمانی برای افزایش سلامت روانی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بکار گرفته شود. کلید واژه : اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، آموزش گروهی، فرزند پروری، افسردگی، اضطراب، استرس