مقایسه تاثیر هیپنوتراپی با آموزش مولفه های هوش معنوی بر اضطراب دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

مقدمه و هدف: اضطراب بعنوان حس پیش بینی خطرات آتی که ممکن است به دو صورت پنهان(صفتی)و پیدا (موقعیتی) رد تمامی انسان ها با درجات مختلفی ظهور نماید، ریشه اختلالات خفیف روانی و منبع 70 درصد از بیماریهای جسمی است. تا کنون درمان های مختلفی برای این اختلال به کار رفته است. از جمله این موارد می توان به هيپنوتراپي و آموزش هوش معنوی اشاره نمود. هیپنوتراپی ، مداخله بر ناخودآکاه فرد بوده ، و با آموزش هوش معنوی می توان علاوه بر شناسایی و بیان نیازها مشکلات را از طریق فرایندهای با معنا و ارزشمند حل نمود. با عنایت به موارد پیشگفت و از آنجا که دانشجویان از جمله افرادی هستند که بنا بر دلایلی نظیر سن، ورود به مرحله جدید، دوری از خانواده و... در معرض اضطراب بیشتری قرار دارند، لذا این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر هیپنوتراپی با آموزش مولفه های هوش معنوی بر اضطراب دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام پذیرفت. روش کار: در ابتدای این تحقیق، میزان اضطراب 424 دانشجوی علوم پزشکی با استفاده از پرسشنامه اضطراب اشپیلبرگر، اندازه گیری و از بین آنها، تعداد 75 نفر از دانشجویانی که بصورت همزمان در میزان اضطراب موقعیتی و میزان اضطراب صفتی، نمره 43 و بالاتر را کسب نموده، بعنوان افراد واجد شرایط ورود به نمونه مطالعه انتخاب و با استفاده از تخصیص تصادفی بلوکی، به هر یک از گروه های مداخله 1(هیپنوتراپی گروهی)، مداخله 2 (آموزش مولفه های هوش معنوی) و کنترل، تعداد 25 واحد پژوهشی اختصاص یافت. بلافاصله پس از اتمام مداخلات پژوهشی و یک ماه پس از آن، پرسشنامه اضطراب اشپیلبرگر بعنوان مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری تکمیل شده؛ داده ها به کمک نرم افزار آماریSPSS 21 و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان دهنده آن است که پس از اتمام مداخلات پژوهشی(پس آزمون و پیگیری)، میزان اضطراب صفتی و موقعیتی گروه مداخله1(هیپنوتراپی گروهی) در مقایسه با میزان اضطراب موقعیتی گروه کنترل، بطور معنادار آماری کاهش یافته است(05/0>P). همچنین پس از اتمام مداخلات پژوهشی(پس آزمون و پیگیری)، میزان اضطراب صفتی و موقعیتی گروه مداخله 2(آموزش مولفه های هوش معنوی) در مقایسه با میزان اضطراب موقعیتی گروه کنترل، بطور معنادار آماری کاهش یافته است(05/0>P). شایان ذکر است که پس از اتمام مداخلات پژوهشی(پس آزمون و پیگیری)، اگر چه میزان کاهش اضطراب موقعیتی در گروه مداخله1(هیپنوتراپی گروهی) اندکی بیشتر از میزان کاهش اضطراب صفتی و موقعیتی گروه مداخله 2(آموزش مولفه های هوش معنوی) بوده است ، اما تفاوت معنادار آماری بین این دو گروه در زمینه میزان کاهش اضطراب موقعیتی دانشجویان علوم پزشکی مورد تأیید قرار نگرفته است(05/0