تحلیلی بر تجارب مدیریتی استان یزد

تجارب بشري از ارزشمندترين و شايد گران بهاترين اندوخته هايي است كه گاهي دستيابي به آن ساليان درازي به طول انجاميده است و از اين رو است كه هم در نگرش جديد بشري و هم در باور پيشينيان از تجارب آدمي به عنوان ارزش نهادينه شده اي كه گاهي ارزش آن بيش از علم صرفاً اكتسابي است ياد مي شود. اين موضوع در كشوري كه گاهي ادعا مي شود مديران آن، مديريت حوزه خويش را گاهي تنها از راه كسب همين تجارب كه طي ساليان متمادي كسب كرده اند مي تواند موضوعيتي مضاعف داشته باشد. از اين رو با گذر زمان چنين تجارب ارزشمندي به بوته فراموشي سپرده گردد يا اين كه با پايان عمر مدير همچنين خاك گردد، خسارتي جبران ناپذير براي جامعه اي كه در راه كسب آن هزينه هاي مادي و معنوي پرداخته است به همراه خواهد داشت. هر اندازه حوزه مديريت و به عبارتي سطوح مديريتي بالاتر باشد عدم استفاده از تجارب اندوخته شده هزينه هاي سنگين تري را به جامعه تحميل نموده و از اين رو در حفظ آن از طرفي و استفاده آن توسط ديگران از اهميت دو چندان برخوردار است. از اين رو، اين تحقيق مي كوشد تا با جمع آوري تجارب مديران ارشد استان طي دو برنامه توسعه بعد از انقلاب (برنامه اول و سوم) كه در زمان دو رئيس جمهور، با دو رويكرد نسبتاً متفاوت در سطح استان اندوخته گرديده است، آن را پيش روي آيندگان قرار دهد.