بررسی رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی در دانشجویان دختر و پسر ‏دانشگاه علوم پزشکی یاسوج سال1391‏

مقدمه و هدف: ارتقای سلامتی کلیه رفتارها و فعالیت های ارتقا دهنده سلامتی دانشجویان است که از ‏طریق مشارکت آگاهانه او در فعالیت های منظم و برنامه ریزی شده و منطقی است جهت حصول به سلامتی ‏در جنبه های جسمی، روانی، اجتماعی و فرهنگی . منظور از سبک زندگی ،رفتارهای فرد برای حفظ سلامتی ‏در تمام ابعاد زندگی است که از طریق پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در 6 بعد 1-تغذیه 2-‏ورزش 3-مسئولیت پذیری سلامتی 4-مدیریت استرس 5-رشد روحی 6-ارتباطات بین فردی سنجیده می ‏شود. به دلیل اهمیت سلامت دانشجویان، به خصوص دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی درارتقا سلامت جامعه ‏و نیز کمبود مطالعات انجام شده در این زمینه، این پژوهش با هدف بررسی رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی در ‏دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علوم پزشکی یاسوج اجرا گردید .‏ روش تحقیق: این مطالعه مقطعی در طی یک سال(1391-1390) صورت گرفت. واحدهای مورد پژوهش ‏کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی را تشکیل می داد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ‏HPLP II‏ جمع ‏آوری شد.‏‎ ‎در این تحقیق متغیرهای سن، جنس،‎ ‎تحصیلات پدر و مادر، شغل پدر و... مورد بررسی قرار گرفت. ‏اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار ‏SPSS‏ نسخه 20 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد ‏تجزیه و تحلیل قرار گرفت.‏ یافته ها: تعداد 252 نفر از دانشجویان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در این پژوهش مورد بررسی ‏قرار گرفتند. نمره کل رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی 2/51درصد(نفر129) از دانشجویان مطلوب بود . در ‏مولفه تغذیه دانشجویان دارای بیشترین نمره بودند(7/60درصد). و کمترین نمره را در حیطه مسئولیت پذیری ‏سلامت(6/49درصد) کسب کرده اند. نتایج نشان دهنده ارتباط معنادار متغیر های دانشکده، رشته(و ‏تحصیلات پدر با نمره کل بود. همچنین متغیر سن با مولفه های ورزش ومدیریت استرس ؛ متغیر جنس با ‏مولفه های تغذیه، ورزش و حمایت بین فردی و متغیر نوع مسکن با مولفه های ورزش و مسئولیت پذیری ‏سلامت رابطه معناداری را نشان دادند.‏ نتیجه گیری: نیمی از دانشجویان مورد بررسی دارای رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی مطلوب بودند. که به نظر ‏می رسد این میزان برای دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی که خود باید مروج رفتارهای سالم و ارتقا دهنده ‏سلامتی در جامعه باشند، چندان مطلوب نباشد. نتایج نشان دادند که کمترین نمره کسب شده مربوط به ‏مولفه مسئولیت پذیری سلامت است. و از طرفی بین نوع مسکن و مسئولیت پذیری سلامت رابطه معناداری ‏مشاهده شد . به طوری که دانشجویان خوابگاهی مسئولیت پذیری سلامت کمتری داشتند. لذا به نظر می ‏رسد که باید آموزش ها و تسهیلات بهتری جهت افزایش مسئولیت پذیری سلامت در دانشجویان دانشگاه ‏علوم پزشکی یاسوج انجام گیرد.‏ واژگان كليدي: رفتار های ارتقا دهنده، سلامتی، دانشجو، علوم پزشکی، یاسوج