اهداف ژئوپلیتیکی فرانوین ترکیه در غرب آسیا(از بیداری اسلامی تا تشدید فعالیت های سلفی گری نوین)

در پژوهش حاضر، مساعی نویسنده پیرامون این نکته می باشد که اهداف ژئوپلیتیکی فرانوین ترکیه در غرب آسیا در خلال سال های منتهی به بیداری اسلامی تا گسترش فعالیت های جنبش های سلفی-تکفیری در این منطقه چه بوده است و در ادامه آیا ترکیه در تحقق اهداف مزبور موفق بوده است یا خیر و در نهایت این که تاثیر اهداف ژئوپلیتیکی مدنظر بر ثبات و امنیت کشورهای غرب آسیا به ویژه جمهوری اسلامی ایران چه خواهد بود؟ در این میان نویسنده با تاکید بر چهار پارامتر تحقق ایده نوعثمانی گری، الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا، حل و فصل بحران اکراد و انزوای جمهوری اسلامی ایران سعی در تبیین و ارائه پاسخی متقن و علمی به سوالات فوق الذکر دارد. تا پیش از وقوع بیداری اسلامی، اهداف ژئوپلیتیکی ترکیه بیشتر سمت و سوی همراهی و معیت با سیاست های آمریکا و ناتو در منطقه بوده است لکن با وقوع بیداری اسلامی چنین سیاست هایی با تطوری اساسی مواجه گردید و ترکیه درصدد ایفای نقش رهبری در جهان اسلام، صدور ایده های لائیسیته، اتخاذ مواضع خصمانه علیه سوریه، ایجاد چالش در شمال عراق و ....برآمد. البته در این میان، گسترش روابط با عربستان سعودی، قطر و رژیم صهیونیستی در راستای سیاست های مذکور طرح و اجرا گردید، لکن موارد بسیاری تحقق ایده ها و اهداف ترکیه را با موانع مواجه نمود. به عنوان مثال، الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا نه تنها محقق نگردید که با سیاست های دفع الوقتی این اتحادیه مواجه گردید و به نظر هم نمی رسد که چنین الحاقی صورت پذیرد. در ادامه، بحران کردستان نه تنها حل و فصل نگردید، بلکه با اتخاذ مواضع خصمانه علیه کردهای سوریه به ویژه فاجعه کوبانی فصل نوینی از چالش ها میان اکراد و دولت ترکیه ایجاد شد.همچنین وقع بیداری اسلامی و سقوط برخی از هم پیمانان ترکیه از یک سو و نفوذ روزافزون ایده های انقلاب اسلامی ایران در کشورهایی همچون عراق، سوریه، لبنان، یمن، بحرین از سویی دیگر، نه تنها تحقق امپراتوری عثمانی در قالبی نوین صورت نپذیرفت، بلکه به نظر گریز از سیاست های ترکیه از سوی کشورهایی همچون مصر، عراق، سوریه و .... روز به روز در حال گسترش می باشد.بنابراین، پژوهش کنونی در فصل های مختلف، سعی در تبیین مواضع و اهداف ژئوپلیتیکی فرانوین ترکیه در غرب آسیا با استفاده از نظریات تلفیقی کوهن- هانتینگتون، استفاده از روش های تاریخی- جامعه شناسی تاریخی و نهایتا بهره گیری از منابع مجازی و رسانه ای دارد.