بررسی تاثیر نسبت های مختلف نیتروژن و پتاسیم بز ترکیبات شیمیایی، اسیدهای چرب و ترکیبات فنولی گردو

گردو درختی گسترده اما با تراکم پایین می باشد. افزودن صحیح عناصر غذایی به خاک بیشترین اثر را بر رشد و عملکرد گردو دارد. تغذیه صحیح درخت گردو و حفظ تعادل بین عناصر غذایی می¬تواند موجب افزایش عملکرد و کیفیت محصول شود. در این میان نیتروژن و پتاسیم از جمله عناصر مهم در تغذیه گردو بوده و مصرف بهینه این عناصر از نظر اقتصادی و همچنین عملکرد گردو مهم است. آزمایش به صورت فاکتوریل 3×3 با سه سطح نیتروژن (صفر، 200 و 400 کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات آمونیوم) و سه سطح پتاسیم (صفر، 150 و 300 کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم) در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در چهار تکرار در روستای بندر گردشگری انجام شد. نتایج نشان داد کاربرد نیتروژن اثر معنی داری بر غلظت نیتروژن، فسفر، کلسیم و عناصر کم مصرف ( آهن، مس، منگنر و روی) برگ داشت. افزایش مصرف نیتروژن موجب افزایش معنی دار غلظت نیتروژن، فسفر، آهن، منگنز، مس و روی شد اما موجب کاهش غلظت پتاسیم و کلسیم در برگ گردید. مصرف پتاسیم نیز اثر معنی داری بر غلظت عناصر پتاسیم، فسفر ، کلسیم و منگنز در برگ نشان داد. با افزایش مصرف کود سولفات پتاسیم غلظت نیتروژن و کلسیم برگ کاهش پیدا کرد که نشان دهنده رابطه آنتاگونسیم بین آنهاست. افزایش کاربرد نیتروژن موجب افزایش غلظت پلی فنول کل شد در حالیکه درصد چربی کل را کاهش داد احتمالاً رشد رویشی زیاد که در اثر افزایش مصرف کود نیتروژنه به وجود می¬آید با افزایش متابولیسم گیاه موجب کاهش درصد روغن شد. همچنین افزایش پتاسیم مصرفی موجب افزایش معنی دار میزان پلی فنول کل برگ در سطح 5 درصد گردید.