مطالعات پایه محیط طبیعی طرح جامع گردشگری سیستان و بلوچستان

امروزه گردشگری بعنوان یک صنعت بسیار پر رونق، یکی از مهمترین کارکردهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را در دنیا از طریق فراهم نمودن زمینه¬های جابجایی گروههای انسانی در نواحی مختلف جغرافیایی بر عهده دارد؛ بطوریکه گردش سرمایه در این بخش در سال 2005 میلادی (1384 شمسی ) بالغ بر 700 میلیارد دلار در جهان بوده است. با این وجود کشور ایران علیرغم بایستگی¬ها و شایستگی‌هایی که در زمینه جذب گردشگر داراست، متأسفانه در به فعلیت رساندن این مهم توفیق چندانی نداشته و در همان سال کمتر از 1/0 درصد از این گردش سرمایه را جذب نموده و به تبع اولی استان سیستان و بلوچستان در منتهی الیه جنوب شرق ایران با محدودیت زیرساختها و کارکردها، در جذب گردشگر توفیق چندانی نداشته است. نتایج حاصل از مطالعات پایه محیط طبیعی استان، بیانگر آن است که استعدادهای پنهان و آشکار فراوانی از بعد محیطی و کارکردهای جغرافیایی در این منطقه وجود دارد که با برنامه¬ریزی و سیاستگذاری بهینه و متناسب می¬توان در به فعلیت رسیدن و بهره گیری منطقی از آنها اقدام و در جهت جلب و جذب گردشگران داخلی و خارجی بخصوص در زمینه اکوتوریسم از آن استفاده نمود. از مهمترین این کارکردها می¬توان به موقعیت جغرافیایی مناسب در همجواری کشورهای پاکستان و افغانستان از یکسو و آبهای آزاد دریای عمان و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس و شبه قاره هند از سوی دیگر، ویژگیهای آب و هوایی چهار فصل بخصوص در جنوب استان و وجود قلل آتشفشان تفتان و بزمان با مناظر جذاب کوهستانی و پایکویی، وجود چشمه های آب معدنی و گل فشانهای ویژه استان، غارها، آبگیرهای چاه نیمه و دریاچه هامون و جازموریان، رودخانه¬های دائمی و فصلی همچون هامون، سرباز، و غیره، پوشش گیاهی و حیات جانوری ویژه همچون گاندو، خرس سیاه، سنجاب بلوچی، ماسه زارهای وسیع و غیره اشاره نمود. در صورت بهره¬برداری مناسب از این توانمندیهای محیطی، می¬توان امیدوار بود که در کنار بهره¬گیری از سایر توانمندیهای اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی استان، جایگاه صنعت گردشگری در آینده بهتر از گذشته در این ناحیه رقم زده شود.