مجلد دوم؛ مطالعات پایه اجتماعی- فرهنگی طرح جامع گردشگری سیستان و بلوچستان

بمنظور رونق صنعت گردشگری، بهره¬گیری از توانمندیهای اجتماعی، فرهنگی و کارکردهای مترتب بر آن در نواحی مختلف جغرافیایی، می¬تواند بسیار رهگشا باشد. وجود مواریث فرهنگی و تمدنی در هر ناحیه می¬تواند گروههای خاصی از گردشگران را به سوی خود جلب نماید، کما اینکه سرزمین¬های خاص همچون یونان، ایتالیا، مصر، هند، چین و ایران به لحاظ دارا بودن میراث¬های تمدنی و فرهنگی ویژه از دیر باز تا کنون مقصد بسیاری از جهانگردان و سیاحان بوده و هستند. در این میان برخی از این نواحی جغرافیایی با فراهم نمودن سایر زیرساختهای لازم و سهل نمودن جریان حرکت و جابجایی گردشگران در سرزمین های خویش، توفیق بسیار زیادتری در توسعه صنعت توریسم داشته¬اند و برخی دیگر از جمله ایران به لحاظ ناهمگونی سیاستها و برنامه¬ها متأسفانه از توفیق چندانی در این راستا برخوردار نبوده¬اند. چنانکه علیرغم آنکه ایران جزو 10 کشور اول جهان به لحاظ دارا بودن کارکردهای تمدنی و فرهنگی همچون شهر سوخته، دهانه غلامان، کوه خواجه، بمپور، دامن، بنت و غیره جزو محدود اماکنی در ایران هستند که حامل تمدنی 5 هزار ساله می¬باشند. یافته¬های حاصل از این پژوهش که به بررسی توزیع جمعیت موجود استان برای گروههای سنی، جنسی، تغییرات رشد جمعیت، دانش آموختگان مقاطع مختلف، بعد خانوار، تاریخ اجمالی استان، پرداخته در عین حال بررسی الگوهای فرهنگی مردم منطقه، زبان، گوش، لهجه رایج، ایلات و عشایر، قومیت¬های ساکن استان، گرایش¬ها و آداب مذهبی و مسائل و مشکلات اجتماعی را مد نظر قرار داده، چگونگی و اشکال گذران اوقات فراغت و الگوهای انجام مسافرت جمعی و بالاخره به بررسی فرهنگ گردشگر پذیری در استان پرداخته است؛ بیانگر آن است که در بسیاری از زمینه¬های فوق الذکر، سیستان و بلوچستان از استعدادهای ویژه و توانمندیهای بالقوه زیادی برخوردار است که با برنامه¬ریزی و سیاستگذاری واقع بینانه و آینده نگر، می توان از آن در جهت توسعه صنعت گردشگری در این ناحیه بهره فراوان گرفت و این صنعت را در استان به فعلیت و جایگاه واقعی آن رساند.